BLOG
Tuesday, March 28, 2006 - 4:30 PM
BO. bad odor. anghet. kahit ano pa ang itawag natin dito, isa lang ang masasabi ko: nakakasira ito ng buhay.
ang isusulat ko dapat ngayon ay patukoy sa aming nakaraang dula na ginanap sa PETA Theater noong Lingo. subalit ako'y lubusang naaapektuhan sa amoy na aking nalalanghap sa kasalukuyan. ito ay ang pamilyar na amoy ng bulok na bayabas, sobrang hinog na bayabas, at isang bagay na hindi ko matukoy pero sigurado akong hindi rin ito kanais-nais sa pang-amoy.
habang sinusulat ko ito ay nakatakip ang aking panyo sa aking ilong. sumasakit narin ang aking dibdib sa sobrang pag-pigil sa aking hininga. walang halong biro. hindi rin ako nag-eexaggerate.
ngayon, i-discuss natin ang mga sintomas kung ikaw ay merong BO.
una, ang mga katabi mo ay nagsilabasan ng panyo.
hindi na ito nakakapag-taka. ito ang gagawin nilang pangunahing sandata laban sa kinakalat mong amoy sa paligid. kung wala naman silang panyo, pede na ang kwelyo ng kanilang mga damit. susunod dito ang..
pag-takip sa kanikanilang mga bibig.
kung akala mo sa bibig talaga sila nagtatakip, mali ka. ilong ang kanilang pinapatungan ng panyo, kwelyo o kamay. ito'y upang hindi nila malanghap ang aroma ng bayabas na ngayo'y humalo na sa hangin sa iyong paligid.
ikatlo, ang kanilang di maipaliwanag na pagtingin sa iyong direksyon.
maaaring ito ay pahapyaw lamang o di kaya'y ang diretsuhang pag-tingin, pero iisa lang ang sinasabi ng mga titig na ito: &$@^&*!!! ang hirap huminga.
kung ang mga sintomas na ito ay iyong nararanasan, ipinapayo ko sa iyo na dagliang maligo at gumamit ng deodorant o di kaya'y tawas. ang BO ay isang phenomenon na talaga nga namang mahirap na makaligtaan. ito'y nakakahilo. minsan, ito'y nakakapag suka. ngunit higit sa lahat, ito ay nakakasagabal sa mga plano.
sa mga taong mei mga kaibigan o kakilalang mei BO, hindi ko iminumunkahi ang pagtawag sa kanila ng mga pangalan na tulad ng BO, Bo (bow), asim, anghet, bayabas, cubee (kyu-bee), baktol, atpb. maliban sa kayo din ay minsa'y nakakaranas nito, may mga pangyayaring ang pang-aasar na tulad nito ay naging dahilan ng isang suicide attempt.
kwento ni anne, isang incomming Communication Arts sophomore sa UST, ang pang-aasar nila sa isang kaklase ay nagdulot dito ng isang negatibong pag-iisip at sinabing dahil sa pang-aaasar sa kanya ay nasira na ang kanyang buhay.
sabihin ang kanyang problema sa pamamaraang hindi ito masyadong masasaktan. pwede mo itong sabihin bilang isang payo o di kaya'y isang joke. basta't siguraduhing hindi ninyo ito masyadong masasaktan.
tandaan. ang BO ay maiiwasan. ito'y ating labanan.
huwag natin itong pagtawanan.
isang payo mula sa Department of Mental Maladies: UST chapter.
-
Wednesday, March 22, 2006 - 11:57 AM
this boy has broken down.
finally, the nausea-inducing finals are over! pakshet!
anyways, problems are still abundant on my side of the world. i'll enumerate.
- This Must Be LAABB. we have one major play on sunday at the PETA theater. everything's unstable. costumes. set. actors. ME.
- economics. ask kai dokito frito.
- tuition. don't ask.
- missing the premiere week of Majika. shucks.
- mouth sores. too much adobo sa gata.
- headache. no need to ask.
i can't go on. i feel that if i pursue on the subject, i'll blow up and explode (well, maybe that's good. at least everybody around me would also blow up.. and die hopefully.)
i'll leave it to this for now. i need to pee.
-
Saturday, March 18, 2006 - 1:14 PM
If your vagina, what would you say?
That's the whole concept of Eve Ensler's Vagina Monologues, a book that contains interviews of women about their sexuality. The book was adapted and translated into Filipino and was staged in the Dalisay Aldalba Hall in the University of the Philippines, presented by Gabriela-Youth in cooperation with UP Repertory Company for the celebration of the National Women's month.
The actors, three women, got the attention of the viewers with a comic presentation of the different names people all over the world call the vagina.
Aside from the initial shock that one gets with the frequent usage of the hushed up term which is the female genitals, the audience is soon on the edge of their seats and indulging themselves on the subject that one doesn't actually talk about everyday.
With the skillful use of lighting, the actresses clearly gave the message through monologues. They have made the audience realize that women have been and are still being suppressed all over the world, what with the 600, 000 sex workers and the disturbing medical procedures and equipments. 'Galit ang puki ko!' one actress gave a message that was hardly being noticed by the public, or hardly being talked about. The play ended with a full description of the beauty and the hardship of birth giving.
The production is not about vulgarity. It is empowering and entertaining. It does not only inform men about women, women also learn more about themselves. It is not purely moral; it also talks about women's sexual aspect, which is just as important as the former.
I, for one, cannot forget the monologue about a woman who was raped during war. How her puerta was mocked. My colleagues find the part about the woman who wants to make vaginas happy. "Natutuwa ako sa malakas, kagila-gilalas na halinghing. Ito ay mala-operang awit at ako ang kondultor".
Call it however you want to. Pooky. Kepyas. Puday. The Vagina Monologues gives us a message. It is not bad for us to just say it, disregard the fallacies and mores. Say it out loud. PUKI.
-
Sunday, March 12, 2006 - 10:55 PM
blink. blink. blink.
ang kindat ng cursor.
blink. blink. blink.
'kumusta ka na?' ang sabi nito sakin.
'okay naman. etoh, nag-iisip.' sabi ko.
'ano naman iniisip mo?'
'madami.'
'gano kadami?'
'kasing dami ng mga taong naglalaro ng DOTA.'
'nako, ang dami nga noon. bakit dumami ng ganun ang mga iniisip mo?'
'hindi ko alam eh. naguguluhan na talaga ako.'
'naguguluhan saan?'
'sa mga naiisip ko. sa mga nararamdaman ko.'
'ano naman ang nararamdaman mo?'
'nalulunkot ako.'
'bakit ka nalulunkot?'
'kasi nagsasaya ako ngayon. pero nawawala yung dahil ng pagsasaya ko eh.'
'saan naman ito napunta?'
'teka, dami mo nang tanong ah. pano ka ba nagsasalita eh cursor ka lang?'
'hindi lang ako cursor, ako rin ang boses sa loob ng utak mo. sideline ko lang maging cursor.'
'ah.. bakit cursor pa. pede namang mouse.'
'ayoko maging mouse, palagi kang hawak sa leeg ng mga tao. hindi ka free.'
'eh bakit..'
'sandali nga, ikaw may problema dito eh, ba't ka nagtatanong?'
'sorry naman.'
'oh, balik na tayo sa usapan. saan napunta yung sinasabi mong dahilan?'
'iniwan ako, pinaalis ng katahimikan.'
'hala, may katahimikan ka ng sinasabi dyan. explain mo nga.'
'hindi kasi ako magaling magsalita eh.'
'bakit ayaw mong magsalita?'
'hindi ko naman sinabing ayaw ko eh, sabi ko di ako magaling.'
'oo, mali na koh.. bakit nga?'
'kasi, hindi ko alam ang sasabihin.'
'sigurado ka?'
'oo.'
'talaga?'
'...'
'uulitin ko, sigurado ka?'
'hindi.'
'eh ano yung totoong dahilan?'
'...kasi siguro natatakot ako sa sasabihin ko.'
'bakit naman?'
'baka kasi malaman niya na hindi ako talaga ganito palagi.'
'anong hindi ganyan palagi?'
'na hindi talaga ako palaging nakangiti. sinanay ko lang ang sarili ko.'
'oh, ano naman kung malaman nya yun?'
'natatakot ako. baka mag-bago siya.. sila. ang alam kasi nila, palagi akong masaya. kaya yun ang pinapakita ko sa kanila.'
'masama yan. dapat maging tapat ka sa kanila.'
'ibig mong sabihin, dapat hindi na ko ngumiti? eh ikaw nga cursor lang eh, marunong ka bang ngumiti?'
'hindi ko naman sinabing wag ka nang ngumiti. tignan mo ako. cursor nga ako. ang alam ko lang ay ang ang kumindat. pero nasasabi ko ang gusto ko, at masaya ako dun.'
'buti ka pa... pano mo ba ginagawa yun? ang sabihin ang gusto mo?'
'simple, hinahayaan ko ang mga taong tignan ako. yung totoong ako.'
'isang linyang kumikindat?'
'oo. isang linyang kumikindat.'
'hindi ka nahihiya? hindi ka natatakot?'
'bakit naman ako mahihiya o matatakot. ganito talaga ako eh. wala na silang magagawa tunkol dun. tanggap na nila ang totoong ako.'
'ako. pano nila ako matatanggap?'
'kung mahalaga ka sa kanila, matatanggap ka nila.'
'kahit yung nakalipas ko?'
'kahit anong parte pa nang alaala mo.'
'eh pano siya?'
'mahal mo siya, hindi ba?'
'oo.'
'magpakatotoo ka sa kanya.'
'...'
'oh, natahimik ka?'
'wala lang.. salamat ah? makikita pa ba kita? makakausap pa ba kita?'
blink. blink. blink.
kindat ng cursor.
blink. blink. blink.
-
Thursday, March 02, 2006 - 1:46 PM
some speculations i have been holding back:
filipinos are great contortionists.
don't you find it quite amusing? how people could fit themselves in a jeep when there seem to be no more space. cool right? maybe it has something to do with the driver insisting that there is still space to spare.. great convincing powers!
'o sa kaliwa pa, sampu-an yan.. sampu-an.'
filipinos are great space thrifters
if people could easily fit themeselves in a crammed jeep, then they could easily fit their houses in a crammed street (or railroad, or lakeside, or any available piece of land). and i've heard that some of these space thrifters even have airconditioners inside their minute homes. luxurious squatters.
filipinos are great listeners
'oi, alam mo ba yang si ponshang? ay nako nabuntis daw ni pareng narding! biruin mo, umalis na nga si mareng mirna para sa kabuhayan ng pamilya nya tapos yan pa igaganti sa kanya ng gagou nyang asawa!'
'hindi mo rin naman masisisi si pareng narding. maganda nga naman yang si ponshang.. baka inakit lang siya nung bata. at tsaka 5 taon ka ba namang iwan-iwanan ng asawa mo hindi ka nga naman ba mag-hahanap ng atensyon?'
'aba'y may punto ka nga naman dyan sa sinabi mo mare.'
and within minutes, the two could've talked about the life story of narding, how their mareng isha who works for the mayor seems to have an extremely large amount of money, back to narding, how kris aquino bagged that yummy basketball player, more narding, and what they think of the prices of the goods today..
'dati 4 centavos lang makakarating ka na ng UST eh, ngayon..".
we filipinos have a knack for listening. if there's anything that's interesting you will say, everybody would leave whatever they're doing and form a small circle around you.. and soon enough, there will be 'ooohhs' and 'aahhhs' you could hear here and there. there's nothing wrong with being good listeners.. it's just that filipinos are also good fiction writers.
and lastly, filipinos are great risk takers
pusoy dos. karera. pompyang. ending. lotto. weteng. majong. DOTA. sugal.
people could make sugal out of everthing.
'pare, pustahan tayo mapapasagot ko yang si deneece within 2 weeks. 500.'
'sige pare call ako dyan.'
it's not that i don't do these things (well, i know how to play DOTA.) but some people just couldn't get enough of the same sinking feeling whenever they see that their coins don't match, or their horse is losing, or their bad cards, OR their hero eing pumelled by the opposing team. sigh, tao nga naman oh.
well, that' about it for today. i still need to play dota.
-